Türkiye'nin tarım ve hayvancılık alanında yaşanan sıkıntılara bir yenisi daha eklendi. 60 bin TL gibi rekor bir maaş teklifiyle çoban bulamayan çiftçiler, bu sorunla baş etmek için sıradışı bir çözüm üretmeye karar verdiler. Yüzyıllardır süregelen çobanlık mesleği, teknolojik gelişmeler ve şehirleşmenin etkisiyle hızla azalırken, hayvancılıkla uğraşan çiftçiler, hayatta kalma savaşı veriyor. Peki, bu zor koşullar altında çiftçiler nasıl bir yol izlemeye başladı? İşte detaylar...
Son yıllarda Türkiye'nin çeşitli bölgelerinde, özellikle de hayvancılıkla geçimini sağlayan işletmelerde çoban bulma sorunu giderek daha da büyüyor. Ülke genelinde çobanlık yapacak nitelikli elemanların sayısının azalması, hayvanların sağlığı ve üretkenliği açısından büyük tehdit oluşturuyor. Çiftçiler, yüksek maaş tekliflerine rağmen, hem güvenilir hem de işini bilen çoban bulmanın yollarını arıyor. Bu durum, çiftçilerin hayvan bakımı gibi temel işleri aksatmalarına neden oluyor. Çobanlık mesleği artık çok cazip olmadığından, gençlerin tarımsal alanlarda çalışmayı istememesi daha da dikkat çekiyor.
Bazı çiftçiler, bu sorunun üstesinden gelebilmek için alternatif bir çözüm geliştirdiler. Kendi aralarında geliştirdikleri "sıra sistemi", çoban bulma zorluğunu aşmanın yollarından biri oldu. Çiftçiler, birbiriyle işbirliği yaparak hayvanlarını sırayla bir araya getiriyor, bu sayede çobanlara ağır yük binmiyor. Uygulanan bu yeni sistem sayesinde, çobanların omuzundaki iş yükü hafiflerken, çiftçiler de hayvanlarına özen göstermeye devam edebiliyor. Çiftçiler, sırayla çoban bulmanın yanı sıra, bu sistemi sosyal dayanışma ile de zenginleştiriyorlar. Yani her çiftçi, kendi hayvanlarını bir başkasına emanet ederek, zaman zaman kendi hayvana bakma yükünü azaltıyor.
Sonuç olarak, çiftçilerin bu sıra sistemi, sadece çoban bulma sorununu çözmekle kalmayıp aynı zamanda yerel toplulukları güçlendiriyor. Çiftçilikte dayanışma ruhunun önemi bir kez daha vurgulanmış oluyor. Bu sistemi örnek alarak, farklı bölgelerde de yaygınlaştırmak isteyen çiftçiler, çevrelerinde bu konudaki duyarlılığı artırmaya ve işbirliklerini geliştirmeye çalışıyor. Sorunun köklü bir çözüm gerektirdiği aşikar; ancak mevcut durum, yaratıcılığın ve dayanışmanın güçlü örneklerini gösteriyor.
Gelecek dönemde hayvancılıkla uğraşan çiftçilerin daha fazla çoban bulabilmesi umuduyla, bu sistemin diğer çiftçiler tarafından da benimsenmesi ve yaygınlaşması temennisiyle, hayvancılık sektörü üzerindeki baskının azalması bekleniyor. Tarım sektöründeki bu tür yenilikçi çözümler, Türkiye'nin kırsal kesimlerinin kalkınmasına katkı sağlarken, genç neslin tarım ve hayvancılık mesleklerine dönmesini teşvik edebilir. Elbette, hayvancılık gibi kritik bir alanda çalışanların daha iyi şartlarda çalışabilmesi için, yetkililerin de devreye girmesi gerekecek. Çiftçilerin sorunlarına kalıcı çözümler getirmek, ülkenin tarımsal üretkenliğini artırmak için önem arz ediyor ve bu durum tarım politikalarının yeniden gözden geçirilmesini zorunlu kılıyor.
Kısacası, çoban bulamayan çiftçilerin kendi aralarında geliştirdikleri sıra sistemi, aynı zamanda toplumsal dayanışmanın ve birlikte hareket etmenin önemini de gözler önüne seriyor. Hem bireysel hem de toplumsal olarak atılacak adımlar, gelecekte tarım sektörünün daha sürdürülebilir ve verimli hale gelmesine katkı sağlayacak. Çiftçilerimizin bu yaratıcı çözümünü desteklemek, kırsal kalkınmayı teşvik etmek ve tarım politikalarında köklü değişiklikler yapmak, Türkiye’nin geleceği için hayati öneme sahip.
