Son yıllarda artan akran zorbalığı vakaları, yalnızca fiziksel değil, duygusal travmalar da yaratmakta. Son örneği, 10 yaşındaki bir çocuğun bisikletini vermediği için ağır bir biçimde darp edilmesi. Ailelerin, eğitimcilerin ve toplumun dikkatini çeken bu olay, çocukların sosyal ilişkilerinde karşılaşabilecekleri zorlukları bir kez daha gözler önüne seriyor.
Akran zorbalığı, genellikle çocuklar ve ergenler arasında görülen, bir bireyin başka bir bireyi sistematik olarak hedef alarak fiziksel ya da psikolojik olarak zarar vermesi durumudur. Bu tür zorbalık, çoğunlukla okul ortamlarında ya da sosyal oyun alanlarında meydana gelir. Olayda olduğu gibi, bisiklet gibi bir nesne üzerinden yaşanan çatışmalar, zorbalığın tetikleyicisi olabiliyor.
Zorbalık, çoğu zaman güç dengesizliğinden kaynaklanır; zorba, hedef alacağı bireyi daha zayıf, sessiz veya daha az popüler bulur. Davranışlar, reddedilme, küçümseme ve fiziksel saldırılar gibi çeşitli şekillerde ortaya çıkabilir. Çocuklar arasında yaşanan bu tür olaylar, sadece zorba ve mağdur arasındaki ilişkiyi değil, aynı zamanda bu durumu izleyen diğer çocukların da psikolojik durumunu etkileyebilir.
Geçtiğimiz günlerde, adı açıklanmayan 10 yaşındaki bir çocuk, bisikletini vermediği için akranı tarafından darp edildi. Olay, okul çıkışı bir parkta gerçekleşti. Çocuk, bisikletini vermemekte ısrar ettiği için grubun lideri konumundaki akranı, fiziksel saldırıya geçerek tekme ve tokatlarla çocuğa saldırdı. Çevredeki diğer çocuklar ise, duruma seyirci kalmayı tercih etti. Bu durum, hem mağdur çocuğun yaşadığı travmayı derinleştirirken hem de zorbanın cesaret bulmasına sebep oldu. Olay sonrası mağdur çocuk, ebeveynleri tarafından hastaneye kaldırıldı ve şans eseri ağır bir yaralanma geçirmedi.
Akran zorbalığına maruz kalan çocuk, yaşadığı deneyimi aile ile paylaştıktan sonra, olayın mağduru olduğu yönündeki duygusal yükü taşımak zorunda kalmadı. Aileler, çocuklarına bu tür durumlarla baş etme yollarını öğretmeli. Zorbalığın ciddiye alınması gerektiğini ve gereken adımların atılmasının önemini vurgulamakta fayda var. Uzman psikologlar, bu tür durumların çocukların psikolojik sağlığını olumsuz etkileyebileceğine dikkat çekiyor. Çocuklar, zorbalık gibi olumsuz olaylardan sonra sosyal ilişkilerde güvensizlik yaşayabilir.
Bu tür vakalarla mücadelede, sadece mağdurlar değil, zorba olan çocukların da eğitim alması gerektiği vurgulanıyor. Eğitimciler, zorbalık ile ilgili farkındalığın artırılmasında büyük rol oynamaktadır. Hem öğretmenler hem de aileler, çocuklara empati kurma becerilerini geliştirecek sosyal ve duygusal eğitim programlarına yönlendirebilir. Bu tür programlar, zorba davranışların altında yatan nedenleri anlamalarına ve alternatif davranış geliştirmelerine yardımcı olabilir.
Sonuç olarak, akran zorbalığı gibi sosyal bir problemi çözmek için tüm toplumun iş birliği yapması şart. Okul, aile ve toplum, çocuklara güvenli ve destekleyici bir ortam sunmalıdır. Aksi halde, şiddet ve zorbalık döngüsü devam eder ve daha fazla çocuğun mağdur olmasına neden olur. Eğitim kurumları ve aileler, çocukların kendi aralarındaki ilişkileri dikkatle gözlemlemeli ve olası zorbalık durumları ile ilgili hızlı bir şekilde müdahale etmelidir. Bu tür olayların tekrar yaşanmaması için, çocuklara sağlıklı iletişim kurmanın yollarını öğretmek hayati bir önem taşımaktadır.
Unutulmamalıdır ki, her birey kendi sosyal çevresinde diğerlerine saygı duymayı öğrenmeli ve olumsuz davranışları zamanında durdurmak için üzerlerine düşen görevi yerine getirmelidir.
